Jakie są objawy POChP?
Przewlekła obturacyjna choroba płuc to schorzenie, które mieści się w czołówce chorób przyczyniających się do zgonu. Jest nieuleczalne – można jedynie zahamować jego rozwój. Czym się charakteryzuje?
Istota choroby
Przewlekła obturacyjna choroba płuc prowadzi do trwałego ograniczenia przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Dzieje się tak na skutek kontaktu z czynnikami zewnętrznymi, szkodliwymi dla błony śluzowej oskrzeli. W wyniku reakcji obronnej organizmu produkowana jest zwiększona ilość śluzu, a w samej błonie śluzowej zwiększa się ilość komórek zapalnych wydzielających substancje uszkadzające płuca.
Wszystko to prowadzi do zmniejszenia średnicy małych oskrzeli i oskrzelików oraz powstania rozedmy płuc. W wyniku tego osoba dotknięta chorobą zaczyna odczuwać problemy przy oddychaniu (bardziej ograniczony jest wydech), prowadzące do pojawienia się duszności podczas wysiłku fizycznego, a w zaawansowanych przypadkach nawet w trakcie spoczynku. Postępująca, nie poddana terapii choroba prowadzi do niewydolności oddechowej i śmierci.
Toksyny
Główną przyczyną powstawania przewlekłej obturacyjnej choroby płuc jest nałogowe palenie papierosów, które odpowiada za 90% zachorowań. Tytoń palony w innej formie, np. jako cygara, również przyczynia się do rozwoju schorzenia, lecz w mniejszym stopniu. Oprócz dymu tytoniowego, na powstanie choroby może wpłynąć długotrwały kontakt z pyłami przemysłowymi czy dymem powstałym w wyniku spalania węgla.
Duszność i nie tylko
Głównym objawem POChP jest kaszel. Pojawia się on szczególnie po przebudzeniu czy przy kontakcie z zimnym powietrzem. Towarzyszy mu plwocina (zwłaszcza rano). Następnie oddech zaczyna świszczeć. W końcu pojawia się duszność, jednak ta jest na początku zauważana dopiero przy większej aktywności fizycznej. Jej nasilenie następuje wtedy, gdy płuca są już zniszczone w 50%.
Bez odwrotu
Współczesna medycyna nie zna sposobu na cofnięcie zmian powstałych w wyniku POChP. Z tego powodu choroba ta jest nieuleczalna. Można natomiast zahamować jej rozwój, o ile nie przyjęła już postaci zaawansowanej.
Pierwszym krokiem jest zaprzestanie palenia tytoniu. Jest to klucz do powstrzymania progresji schorzenia. Kolejne aspekty to dbanie o higieniczny tryb życia, czyli prawidłowe odżywianie oraz regularną aktywność fizyczną. W przypadkach mało zaawansowanych zwykle to wystarczy, aby choroba nie postępowała.
Natomiast ciężkie postaci choroby wiążą się z koniecznością przyjmowania leków wykrztuśnych oraz rozszerzających oskrzela. Wykorzystywana jest też tlenoterapia, ułatwiająca choremu oddychanie. Możliwe jest również leczenie operacyjne, polegające na wycięciu fragmentu płuc bądź pęcherzy rozedmowych. W ostateczności stosowany jest przeszczep płuc.
