Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)
ang. Chronic Obstructive Pulmonary Disease | COPD
Przewlekła choroba obturacyjna płuc polega na postępującym ograniczaniu przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Jest skutkiem przewlekłego stanu zapalnego oskrzeli – począwszy od małych aż do większych. Charakteryzuje się dużą ilością zalegającego i odksztuszanego śluzu, a w wyniku zniszczenia ścian pęcherzyków płucnych przez substancje znajdujące się w dymie tytoniowym rozwija się także rozedma płuc.
Najczęstsze występowanie choroby
Płeć: Kobieta/MężczyznaWiek: 45-65
Sezon: Cały rok
Przyczyna
Główną przyczyną powstawania przewlekłej obturacyjnej choroby płuc jest palenie tytoniu, w dużej ilości i przez wiele lat. Zawarte w nim toksyny niszczą rzęski, w wyniku czego organizm zostaje pozbawiony zdolności oczyszczenia się, co prowadzi do przewlekłego zapalenia oskrzeli. Te z czasem, w połączeniu z rozedmą, przekształca się w przewlekłą obutracyjną chorobę płuc. Do rozwoju schorzenia mogą również przyczynić się uwarunkowania genetyczne (niedobór alfa-1-antytrypsyny).
Objawy
- ból w klatce piersiowej o charakterze opłucnowym
- duszność
- kaszel
- świszczący oddech
Leczenie
Na wczesnym etapie rozwoju często wystarczy zadbać o higieniczny tryb życia, obejmujący m.in. prawidłową dietę i aktywność fizyczną oraz – obowiązkowo – rzucenie palenia. W bardziej zaawansowanym stadium stosowane jest leczenie objawowe za pomocą leków rozszerzających oskrzela, leki wykrztuśne oraz zmniejszające produkcję wydzieliny oskrzelowej. W cięższych przypadkach pacjent jest poddawany tlenoterapii. Możliwe jest również zastosowania zabiegów torakochirurgicznych, w trakcie których usuwa się pęcherze rozedmowe. Jednak nie każdy chory może mieć przeprowadzony taki zabieg, jest on bowiem bardzo obciążający dla pacjenta. W terapii wykorzystywana jest również transplantacja płuc.
