W jaki sposób rozwija się anemia hemolityczna?
Niedokrwistość hemolityczna charakteryzuje się bardzo krótkim czasem rozpadu czerwonych krwinek - u osób zdrowych trwa on zwykle ok. 120 dni, natomiast u cierpiących na tę anemię jest skrócony do zaledwie kilku dni. Jakie są objawy choroby?
Anemia wrodzona i nabyta
Niedokrwistość hemolityczna może mieć postać wrodzoną lub nabytą. W przypadku tej pierwszej, przedwczesny rozpad erytrocytów wynika z wrodzonych wad w budowie czerwonych krwinek, a niekiedy też hemoglobiny lub enzymów, biorących udział w przemianach zachodzących w erytrocytach.
Anemia hemolityczna nabyta może być spowodowana przez czynniki takie jak:
- zatrucie metalami ciężkimi,
- zatrucie toksynami,
- procesy immunologiczne (pojawienie się przeciwciał skierowanych na erytrocyty),
- niektóre przyjmowane leki,
- choroby zakaźne (np. malaria),
- konflikt serologiczny u noworodków.
Objawy
Objawy anemii hemolitycznej są podobne do tych, które występują przy innych rodzajach niedokrwistości. Należą więc do nich ogólne osłabienie, spadek koncentracji, bladość, zawroty głowy, bóle głowy, duszności. Niekiedy dochodzi do tachykardii, czyli przyspieszenia akcji serca.
Dodatkowo, jeżeli do rozpadu czerwonych krwinek dochodzi poza naczyniami krwionośnymi – w wątrobie czy śledzionie - w wyniku choroby może pojawić się żółtaczka. Schorzenie może też doprowadzić do powiększenia śledziony czy powstania kamicy żółciowej.
Terapia
Leczenie niedokrwistości hemolitycznej sprowadza się do znalezienia i wyeliminowania czynnika wywołującego chorobę, np. poprzez wyleczenie choroby zakaźnej powodującej anemię, wyeliminowanie kontaktu z toksynami czy zaprzestanie przyjmowania danych leków. Możliwe jest również zastosowanie glikokortykosteroidów.
W niektórych przypadkach, zwłaszcza jeżeli przyczyną niedokrwistości jest sferocytoza wrodzona, pomaga usunięcie śledziony. Natomiast najcięższe postaci wymagają regularnych transfuzji koncentratu z czerwonych ciałek krwi.
