Niedokrwistość hemolityczna (Anemia hemolityczna)

ang. Hemolytic anemia

Niedokrwistość hemolityczna to rodzaj anemii, który wywołany jest nieprawidłowym rozpadem krwinek czerwonych – rozpad ten następuje zbyt wcześnie. Choroba może być wrodzona, czyli spowodowana nieprawidłową budową erytrocytów, lub nabyta – wywołana przez procesy immunologiczne bądź czynniki zewnętrzne. Do rozpadu krwinek może dochodzić wewnątrz naczyń krwionośnych bądź poza nimi, np. w wątrobie czy śledzionie. W tym drugim przypadku skutkiem może być żółtaczka.

Najczęstsze występowanie choroby

Płeć: Kobieta/Mężczyzna
Wiek: Dowolny
Sezon: Cały rok

Przyczyna

Przyczyną anemii hemolitycznej wrodzonej są wady w budowie erytrocytów, a także hemoglobiny i enzymów biorących udział w przemianach w krwinkach czerwonych. Natomiast postać nabyta jest wywołana czynnikami zewnętrznymi, takimi jak kontakt z metalami ciężkimi. Do powstania choroby może również dojść w wyniku zakażenia, np. malarią, a także powodem może być proces immunologiczny, w ramach którego we krwi pojawiają się przeciwciała skierowane na erytrocyty. Przyczyna niekiedy tkwi też w niektórych przyjmowanych lekach.


Objawy

  • ból głowy
  • duszność
  • łatwe męczenie się
  • osłabienie
  • tachykardia
  • upośledzenie koncentracji i uwagi
  • zawroty głowy
  • żółtaczka

Leczenie

Leczenie niedokrwistości hemolitycznej nabytej sprowadza się do wyeliminowania przyczyny. Zależnie od niej, stosowane są glikokortykosterydy, leczona jest choroba podstawowa czy ogranicza się kontakt chorego z czynnikami wywołującymi, np. poprzez odstawienie przyjmowanych leków. W ciężkich przypadkach pozostaje niekiedy wyłącznie regularne przetaczanie koncentratu z czerwonych krwinek.


Sugerowany specjalista