Niedokrwistość hemolityczna (Anemia hemolityczna)
ang. Hemolytic anemia
Niedokrwistość hemolityczna to rodzaj anemii, który wywołany jest nieprawidłowym rozpadem krwinek czerwonych – rozpad ten następuje zbyt wcześnie. Choroba może być wrodzona, czyli spowodowana nieprawidłową budową erytrocytów, lub nabyta – wywołana przez procesy immunologiczne bądź czynniki zewnętrzne. Do rozpadu krwinek może dochodzić wewnątrz naczyń krwionośnych bądź poza nimi, np. w wątrobie czy śledzionie. W tym drugim przypadku skutkiem może być żółtaczka.
Najczęstsze występowanie choroby
Płeć: Kobieta/MężczyznaWiek: Dowolny
Sezon: Cały rok
Przyczyna
Przyczyną anemii hemolitycznej wrodzonej są wady w budowie erytrocytów, a także hemoglobiny i enzymów biorących udział w przemianach w krwinkach czerwonych. Natomiast postać nabyta jest wywołana czynnikami zewnętrznymi, takimi jak kontakt z metalami ciężkimi. Do powstania choroby może również dojść w wyniku zakażenia, np. malarią, a także powodem może być proces immunologiczny, w ramach którego we krwi pojawiają się przeciwciała skierowane na erytrocyty. Przyczyna niekiedy tkwi też w niektórych przyjmowanych lekach.
Objawy
- ból głowy
- duszność
- łatwe męczenie się
- osłabienie
- tachykardia
- upośledzenie koncentracji i uwagi
- zawroty głowy
- żółtaczka
Leczenie
Leczenie niedokrwistości hemolitycznej nabytej sprowadza się do wyeliminowania przyczyny. Zależnie od niej, stosowane są glikokortykosterydy, leczona jest choroba podstawowa czy ogranicza się kontakt chorego z czynnikami wywołującymi, np. poprzez odstawienie przyjmowanych leków. W ciężkich przypadkach pozostaje niekiedy wyłącznie regularne przetaczanie koncentratu z czerwonych krwinek.