Dlaczego bakteria New Delhi stanowi zagrożenie?
Bakteria New Delhi, czyli Klebsiella pneumoniae, została okrzyknięta mianem superbakterii. Czym się charakteryzuje, dlaczego jest groźna i o czym należy pamiętać, aby zminimalizować ryzyko zarażenia się nią?
Zapalenie płuc i sepsa
Bakteria New Delhi jest to pałeczka zapalenia płuc, należąca do bakterii jelitowych. Może wywołać wiele groźnych dla życia chorób, takich jak zapalenie płuc czy zapalenie opon mózgowych, a w wielu przypadkach prowadzi do kończącej się śmiercią sepsy. Po raz pierwszy pojawiła się w Polsce w 2011 roku, a na świecie została zdiagnozowana w roku 2009, u Szweda leczącego się wcześniej w szpitalu w New Delhi – stąd jej nazwa.
Bakteria New Delhi może pozostawać w uśpieniu nawet przez kilka lat, nie powodując żadnych objawów. Te bowiem pojawiają się dopiero wtedy, gdy przedostanie się ona do krwi, dróg oddechowych czy moczowych. Jednak nawet nosiciele, u których nie występują objawy, mogą zarażać inne osoby – np. poprzez kał.
Superodporność
Bakteria New Delhi ma jeszcze jedną właściwość sprawiającą, że jest ona tak groźna. To gen NDM-1, dzięki któremu jest ona odporna na wszystkie antybiotyki. Co więcej, bakteria może przekazywać ten gen innym drobnoustrojom, np. wywołującym czerwonkę, uodparniając także je. W takiej sytuacji nawet najsilniejsze antybiotyki nie będą w stanie poradzić sobie ze zmutowanymi bakteriami. Jedyna nadzieja pozostaje w tym, że chory organizm sam zwalczy drobnoustroje.
Stop antybiotykom!
Bakteria New Delhi rozprzestrzeniła się między innymi przez nie zachowanie środków ostrożności, m.in. nieodpowiednie izolowanie chorych. Obecnie podejmowane są wszelkie działania, mające na celu zapobiegnięcie epidemii. We własnym zakresie każdy z nas może zabezpieczyć się, dbając o odpowiednią higienę osobistą i czystość.
Jednak przyczyna pojawienia się tego drobnoustroju i ryzyka, że będą się inne takie bakterie, jest odmienna. To powszechne nadużywanie antybiotyków. Leki te istotnie przyczyniły się znacznie do zwiększenia skuteczności współczesnej medycyny, jednak szybko zaczęły być przyjmowane również wtedy, gdy nie było to absolutnie konieczne. Dlatego warto stosować z ostrożnością, umiarem, wyłącznie w ostateczności.
