Zatrucie muchomorem sromotnikowym
ang. Amanita phalloides intoxication
Muchomor sromotnikowy to jeden z najbardziej trujących grzybów na świecie. Występuje również w Polsce. Ze względu na swój wygląd, bywa mylony z takimi grzybami jadalnymi, jak kurka zielonka. Ponadto nie sprawia wrażenia niebezpiecznego z uwagi na swój łagodny smak. Grzyb ten zawiera toksyny niszczące wątrobę oraz nerki, a także powodujące dolegliwości żołądkowo-jelitowe w początkowym etapie zatrucia, takie jak silne biegunki, wymioty, bóle brzucha. Toksyny te są odporne na wysokie temperatury, a więc długie gotowanie czy smażenie grzyba nie spowoduje ich zneutralizowania. W przypadku podejrzenia zatrucia tym muchomorem należy niezwłocznie zasięgnąć pomocy lekarskiej, gdyż nawet niewielkie dawki toksyn mogą prowadzić do zgonu – szacuje się, że jeden średniej wielkości muchomor sromotnikowy może zabić 2-3 dorosłe osoby.
Najczęstsze występowanie choroby
Płeć: Kobieta/MężczyznaWiek: Dowolny
Sezon: Cały rok
Przyczyna
Najczęściej występującą przyczyną zatrucia muchomorem sromotnikowym jest spożycie go w wyniku pomylenia z innym, jadalnym grzybem. W wyniku zjedzenia muchomora do organizmu dostają się zawarte w nim – odporne na obróbkę termiczną - toksyny, które na początku wywołują dolegliwości żołądkowo-jelitowe, a następnie atakują wątrobę oraz nerki.
Objawy
- bezmocz - zatrucia
- biegunka - zatrucia
- ból brzucha - zatrucia
- nudności, wymioty - zatrucia
- żółtaczka - zatrucia
Leczenie
Nie istnieje antidotum na toksyny zawarte w muchomorze sromotnikowym. Na początkowym etapie zatrucia podawany jest niekiedy węgiel aktywny w dużych dawkach, który może wychwycić toksyny. Natomiast w późniejszym okresie pacjent otrzymuje leki regenerujące wątrobę. Natomiast jeżeli doszło już do uszkodzenia nerek, konieczne są dializy, a w przypadku znacznego uszkodzenia wątroby – jej przeszczep.
