Anoreksja (Jadłowstręt psychiczny)
ang. Anorexia nervosa
Anoreksja to zaburzenie odżywiania, mające swoje podłoże na tle psychicznym. Zaburzenie to prowadzi do celowego głodzenia się, w celu uzyskania niższej masy ciała. Osoby chore ciągle uważają, że są niedostatecznie szczupłe, w wyniku czego w dalszym ciągu kontynuują proces odchudzania. Skutkiem choroby jest patologiczna niedowaga, utrata sił, a w konsekwencji wzrasta ryzyko wystąpienia wielu poważnych powikłań zdrowotnych. Najczęściej na schorzenie to zapadają kobiety pomiędzy 13. a 25. rokiem życia, choć coraz liczniejsze są przypadki zachorowania u mężczyzn w podobnym wieku.
Najczęstsze występowanie choroby
Płeć: KobietaWiek: 9-18
Sezon: Cały rok
Przyczyna
Przyczyną powstania anoreksji jest najczęściej rozpoczęcie procesu odchudzania, wynikającego z niedostatecznego zadowolenia z własnej sylwetki. Często proces jest wywołany wpływem kulturowym, idealizującym szczupłą sylwetkę. Może również wynikać z wpływu otoczenia chorej osoby, które to piętnuje jej figurę. Ryzyko zachorowania mogą też zwiększać inne zaburzenia psychiczne, jak depresja czy uwarunkowania genetyczne bądź wychowanie.
Objawy
- BMI < 17,5
- chowanie jedzenia
- głodzenie się
- intensywny wysiłek fizyczny
- lęk przed przytyciem
- rozmawianie o jedzeniu
- zażywanie leków i stosowanie innych metod w celu odchudzenia się
- złudzenie nadwagi
Leczenie
W leczeniu stosowana jest przede wszystkim długotrwała psychoterapia. Konieczne jest też zwiększenie masy ciała u pacjentki, aby uniknąć powikłań związanych z niedożywieniem organizmu; niekiedy wykorzystywana jest glukoza podawana dożylnie. Ponadto, chora osoba jest edukowana w zakresie konieczności zachowania zasad racjonalnego odżywiania. Powinna również przestać utrzymywać kontakt ze środowiskiem, które mogło mieć wpływ na rozwój choroby. Niekiedy konieczna jest farmakoterapia objawowa, a w najcięższych przypadkach terapia polega wyłącznie na uśmierzaniu bólu i przedłużaniu życia.