Zespół lęku uogólnionego
ang. General anxiety disorder
Zespół lęku uogólnionego to stan, w którym chory – niezależnie od czynników zewnętrznych – stale odczuwa niepokój, zazwyczaj nie mając ku temu wyraźnych powodów. Zespół może wyrażać się lękiem przed chorobami (np. nowotworami), ciągłym poczuciem nieuzasadnionego zagrożenia i niebezpieczeństwa, np. strachem przed wypadkiem, w którym chory lub jego bliski mogliby wziąć udział, albo też lękiem przed stratami finansowymi. Osoba taka żyje w ciągłym napięciu nerwowym oraz czujności, tworząc w myślach kolejne negatywne scenariusze rozwoju sytuacji i stale poszukując oznak katastrofy. Prowadzi to do zaburzeń snu i koncentracji, a także przewlekłym zmęczeniem i osłabieniem. Schorzenie dotyka co dwudziestą osobę i występuje częściej u kobiet.
Najczęstsze występowanie choroby
Płeć: Kobieta/MężczyznaWiek: Dowolny
Sezon: Cały rok
Przyczyna
Przyczyna występowania zespołu lęku uogólnionego nie jest do końca poznana. Pod uwagę brane są uwarunkowania genetyczne czy przebyte traumatyczne wydarzenia. Schorzenie występuje często także równolegle z innymi zaburzeniami lękowymi oraz z depresją. Za prawdopodobną przyczynę rozwoju choroby są również uważane zaburzenia w neuroprzekaźnictwie, np. niedobór neuroprzekaźnika GABA.
Objawy
- drażliwość
- łatwe męczenie się
- stałe napięcie nerwowe
- uczucie pustki w głowie
- zaburzenia pamięci i koncentracji
- zaburzenia snu
Leczenie
Leczenie zespołu lęku uogólnionego podejmowane jest w przypadku, gdy objawy utrzymują się powyżej sześciu miesięcy. Stosowana jest psychoterapia, a także farmakoterapia, w trakcie której choremu podawane są m.in. leki przeciwlękowe oraz przeciwdepresyjne (SSRI).