Zespół lęku uogólnionego

ang. General anxiety disorder

Zespół lęku uogólnionego to stan, w którym chory – niezależnie od czynników zewnętrznych – stale odczuwa niepokój, zazwyczaj nie mając ku temu wyraźnych powodów. Zespół może wyrażać się lękiem przed chorobami (np. nowotworami), ciągłym poczuciem nieuzasadnionego zagrożenia i niebezpieczeństwa, np. strachem przed wypadkiem, w którym chory lub jego bliski mogliby wziąć udział, albo też lękiem przed stratami finansowymi. Osoba taka żyje w ciągłym napięciu nerwowym oraz czujności, tworząc w myślach kolejne negatywne scenariusze rozwoju sytuacji i stale poszukując oznak katastrofy. Prowadzi to do zaburzeń snu i koncentracji, a także przewlekłym zmęczeniem i osłabieniem. Schorzenie dotyka co dwudziestą osobę i występuje częściej u kobiet.

Najczęstsze występowanie choroby

Płeć: Kobieta/Mężczyzna
Wiek: Dowolny
Sezon: Cały rok

Przyczyna

Przyczyna występowania zespołu lęku uogólnionego nie jest do końca poznana. Pod uwagę brane są uwarunkowania genetyczne czy przebyte traumatyczne wydarzenia. Schorzenie występuje często także równolegle z innymi zaburzeniami lękowymi oraz z depresją. Za prawdopodobną przyczynę rozwoju choroby są również uważane zaburzenia w neuroprzekaźnictwie, np. niedobór neuroprzekaźnika GABA.


Objawy

  • drażliwość
  • łatwe męczenie się
  • stałe napięcie nerwowe
  • uczucie pustki w głowie
  • zaburzenia pamięci i koncentracji
  • zaburzenia snu

Leczenie

Leczenie zespołu lęku uogólnionego podejmowane jest w przypadku, gdy objawy utrzymują się powyżej sześciu miesięcy. Stosowana jest psychoterapia, a także farmakoterapia, w trakcie której choremu podawane są m.in. leki przeciwlękowe oraz przeciwdepresyjne (SSRI).


Sugerowany specjalista