Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (Nerwica natręctw)

ang. Obsessive-compulsive disorder

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zwane potocznie nerwicą natręctw, zespół natrętnych myśli (obsesji) oraz przymusowych czynności, występujących u osoby chorej. Myśli mogą dotyczyć zakazanych zachowań, np. seksualnych bądź wyobrażeń o stosowaniu przemocy wobec drugiej osoby i napływać w najmniej odpowiednich okolicznościach, jednocześnie napawając lękiem. Mogą również prowadzić do kompulsji, czyli wykonywania określonych czynności, mających na celu złagodzenie uczucia lęku. Osoba powtarzająca dane czynności nierzadko zdaje sobie sprawę, że najprawdopodobniej są one pozbawione sensu, jednak obawia się, iż ich zaprzestanie skutkować będzie pojawieniem się domniemanej tragedii (np. nie umycie rąk kilkanaście razy z rzędu spowoduje ciężką chorobę). Ponadto, ludzie cierpiący na nerwicę natręctw często są przesadnie pedantyczne oraz odczuwają przymus liczenia. Schorzenie najczęściej zaczyna rozwijać się w wieku dojrzewania i występuje częściej u mężczyzn.

Najczęstsze występowanie choroby

Płeć: Kobieta/Mężczyzna
Wiek: Dowolny
Sezon: Cały rok

Przyczyna

Przyczyna rozwoju zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych jest nieznana. Pod uwagę brany jest aspekt uwarunkowań genetycznych, wpływ otoczenia (np. życie w ciągłym stresie), poczucie niedowartościowania. Wpływ mogą mieć również przebyte doświadczenia życiowe, urazy psychiczne i fizyczne, a niektórzy eksperci jako przyczynę wskazują zaburzenia produkcji serotoniny.


Objawy

  • kompulsje
  • natrętne myśli
  • treści myśli natrętnych

Leczenie

W leczeniu zaburzeń obsesyjno kompulsywnych wykorzystywana jest psychoterapia, stosowana głównie u pacjentów ze lekkim i średnim nasileniem objawów. Metoda ta jest bardzo skuteczna. Niekiedy pacjenci są również poddawani farmakoterapii, m.in. przy użyciu leków przeciwlękowych czy przeciwdepresyjnych.


Sugerowany specjalista