Zaburzenia krzepnięcia
ang. Coagulation disorders
Zaburzenia krzepnięcia krwi to stany kliniczne, w których występuje nadmierna lub niedostateczna aktywność układu krzepnięcia krwi, przede wszystkim płytek krwi bądź czynników krzepnięcia w osoczu. W wyniku ich nieprawidłowej budowy, ilości czy błędnego funkcjonowania występują skazy krwotoczne (nadmierne krwawienia nawet przy najmniejszych urazach) bądź skazy zakrzepowo-zatorowe (nadmierna skłonność do tworzenia się zakrzepów). Powikłaniami mogą być np. udar mózgu lub zatorowość płucna.
Najczęstsze występowanie choroby
Płeć: Kobieta/MężczyznaWiek: Dowolny
Sezon: Cały rok
Przyczyna
Przyczyny zaburzeń krzepnięcia krwi mogą być wrodzone lub nabyte. Należą do nich wady wrodzone w budowie czynników krzepnięcia w osoczu, płytek krwi, a także ścian naczyń krwionośnych. Źródłem mogą być rozmaite choroby układu krwiotwórczego, np. białaczka. Do zaburzeń krzepnięcia dochodzi również w sepsie oraz we wszelkich sytuacjach, w których następuje duża i nagła utrata krwi.
Objawy
- krwotok z nosa
- skłonność do krwawień
- skrócony czas krzepnięcia
- wydłużony czas krzepnięcia
Leczenie
Metoda leczenia zaburzeń krzepnięcia zależy od przyczyny ich powstania. Jeżeli źródło problemu tkwi w procesach autoimmunologicznych, podejmowana jest terapia immunosupresyjna. Natomiast jeśli powodem są choroby nowotworowe, stosowane jest leczenie objawowe oraz chemioterapia. Pacjentom podaje się także preparaty zawierające globulinę przeciwkrwawiączkową, są oni również edukowani w zakresie profilaktyki – unikania urazów, przeciążeń, iniekcji.