Moczówka prosta

ang. Diabetes insipidus

Istnieją dwa typy moczówki prostej: moczówka centralna (powstaje w wyniku uszkodzenia przysadki mózgowej lub podwzgórza) oraz moczówka nerkowa (spowodowana wadliwymi receptorami wazopresyny, występuje tylko u mężczyzn). Choroba powoduje zaburzenie regulacji poziomu płynów w organizmie, co prowadzi do nadmiernego pragnienia oraz nadmiernego oddawanie moczu – osoby nią dotknięte potrafią wydalać nawet 20 litrów płynów na dobę.

Najczęstsze występowanie choroby

Płeć: Kobieta/Mężczyzna
Wiek: Dowolny
Sezon: Cały rok

Przyczyna

Moczówka prosta centralna spowodowana jest uszkodzeniem jąder nadwzrokowych lub lejkiem przysadki mózgowej. Powoduje to nie wytwarzanie wazopresyny, hormonu odpowiedzialnego za regulację ilości płynów w organizmie, lub niewrażliwość na ten hormon. Do rozwoju choroby mogą prowadzić przebyte zabiegi chirurgiczne lub choroby, a także urazy czy guzy. Natomiast moczówka prosta nerkowa jest skutkiem wadliwych receptorów wazopresyny znajdujących się w cewkach nerkowych. Uszkodzeniu temu sprzyjają wady wrodzone, przyjmowane leki bądź przebyte choroby nerek. W obu przypadkach rolę mogą również odegrać czynniki genetyczne.


Objawy

  • poliuria
  • uczucie suchości
  • wzmożone pragnienie / polidypsja

Leczenie

Moczówkę prostą centralną leczy się, stosując terapię hormonalną przy użyciu analogu wazopresyny – desmopresyny. Natomiast przy moczówce prostej nerkowej dobiera się odpowiednią dietę, konieczne jest również pilnowanie odpowiedniego balansu hormonalnego. Dodatkowo, jeżeli moczówka wystąpiła na skutek zapadnięcia pacjenta na inne schorzenie, leczy się chorobę podstawową. Warto zaznaczyć, że moczówka o przyczynach wrodzonych jest nieuleczalna.


Sugerowany specjalista