Cukrzyca typu 1

ang. Diabetes mellitus type 1

Cukrzyca typu 1, zwana cukrzycą insulinozależną, to choroba wynikająca z niedoboru insuliny w organizmie, najpierw częściowego, a ostatecznie całkowitego. Pojawia się najczęściej u osób młodych. W początkowej fazie bywa bezobjawowa. Skutkiem schorzenia jest hiperglikemia, czyli podwyższone stężenie glukozy we krwi, która prowadzi do wystąpienia wielu powikłań narządowych, takich jak nefropatia cukrzycowa, retinopatia czy mikroangiopatia.

Najczęstsze występowanie choroby

Płeć: Kobieta/Mężczyzna
Wiek: Dowolny
Sezon: Cały rok

Przyczyna

Przyczyną powstawania cukrzycy typu 1 jest zniszczenie występujących w trzustce wysepek Langerhansa (komórek beta), które odpowiedzialne są za produkcję insuliny w organizmie. Do rozpoczęcia procesu niszczenia dochodzi najczęściej w wyniku infekcji wirusowej, która powoduje nadmierną reakcję układu odpornościowego, co prowadzi do powstania przeciwciał niszczących komórki trzustki. Czynnikiem zwiększającym ryzyko zachorowania są również uwarunkowania genetyczne.


Objawy

  • osłabienie
  • poliuria
  • senność
  • skłonność do zakażeń skóry
  • skłonność do zakażeń układu moczowego
  • suchość skóry
  • utrata masy ciała
  • wzmożone pragnienie / polidypsja

Leczenie

Podstawą leczenia jest podawanie choremu insuliny – cukrzyca typu 1 wymaga ciągłego aplikowania jej pacjentowi. Niezmiernie ważne jest także prowadzenie prawidłowego trybu życia, obejmującego wysiłek fizyczny, a przede wszystkim odpowiednią dietę. W tym zakresie chorzy są również edukowani.


Sugerowany specjalista