Choroba afektywna dwubiegunowa (Zaburzenia maniakalno-depresyjne)
ang. Bipolar disorder
Choroba afektywna dwubiegunowa to schorzenie, w przypadku którego występują okresy depresji i manii. Mogą one następować bezpośrednio po sobie, a także przeplatać się z okresami remisji, w trakcie których nastrój pacjenta jest stabilny. Ten sam okres może również pojawić się ponownie u cierpiącej na ChAD osoby. W fazie depresji chory ma obniżony nastrój, nie odczuwa przyjemności z życia, brakuje mu energii na wykonywanie codziennych czynności. Natomiast faza manii objawia się pobudzeniem, zwiększeniem kreatywności, często brakiem snu lub jego ograniczoną ilością, wynikającą z nie odczuwania potrzeby spania. Charakterystyczne są również ryzykowne zachowania. Okresów depresji jest zwykle więcej niż manii i trwają one dłużej. Depresja przebiega zazwyczaj na przestrzeni kilku miesięcy, a mania – na przestrzeni tygodni. Jednak znane są przypadki, gdy nastroje zmieniały się w ciągu jednego dnia.
Najczęstsze występowanie choroby
Płeć: Kobieta/MężczyznaWiek: 19-44
Sezon: Cały rok
Przyczyna
Przyczyna powstania choroby afektywnej dwubiegunowej nie są do końca poznane. Pod uwagę bierze się uwarunkowania genetyczne i dziedziczne – w rodzinie chorych na ChAD często obserwuje się choroby afektywne. Czynnikami sprzyjającymi zachorowaniu mogą też być urazy głowy, a także traumatyczne, depresyjne wydarzenia.
Objawy
- anhedonia - BD
- idee nadwartościowe
- obniżenie nastroju - BD
- poczucie dużej kreatywności
- używanie środków psychoatkywnych, alkoholu
Leczenie
W leczeniu wykorzystywana jest psychoterapia oraz farmakoterapia. Ta druga dopasowywana jest do aktualnego stanu chorego – inne leki podawane są w fazie depresji, a inne w manii. Farmakoterapia pozwala ustabilizować stan emocjonalny chorego oraz w dużej mierze zapobiegać nawrotom choroby, jeżeli zostanie podjęta odpowiednio szybko. Niemniej, jest to bardzo długi proces, a często terapia trwa do końca życia pacjenta.