Dowiedz się więcej o nowotworze trzonu macicy!
Rak trzonu macicy (rak endometrium) jest nowotworem dobrze rokującym, zwłaszcza gdy zostanie wykryty we wczesnym stadium zaawansowania. Ryzyko jego wystąpienia wzrasta gwałtownie po 50 roku życia. Daje on szybko objawy ogólne, a jednocześnie wolno przerzutuje, co zwiększa szanse na całkowite wyleczenie.
Przyczyny raka endometrium
Główną przyczyną raka trzonu macicy typu I jest nadmiar estrogenów i niedobór progesteronu. Brak równowagi hormonalnej sprawia, że grubość endometrium zwiększa się, a prawidłowe komórki budujące macicę przekształcają się w komórki nowotworowe.
Najczęstsze objawy raka endometrium
Do najczęstszych objawów tego schorzenia należą:
- krwawienia międzymiesiączkowe,
- krwawienia po okresie menopauzy,
- ból podczas stosunku,
- ból w okolicy miednicy.
Objawy tego nowotworu często są mylone z łagodnym przerostem endometrium – endometriozą.
Jakie są czynniki ryzyka raka endometrium?
Czynniki podwyższające ryzyko wystąpienia raka trzonu macicy to:
- nadmiar estrogenów,
- otyłość (komórki tłuszczowe wytwarzają estrogen, który nie jest równoważony produkcją progesteronu),
- zespół policystycznych jajników,
- wczesna miesiączka – przed 12. rokiem życia,
- późna menopauza – po 52. r. ż.,
- ukończenie 50. r. ż.,
- zespół Lyncha,
- przerost trzonu macicy,
- bezdzietność,
- cukrzyca typu 2,
- radioterapia w obrębie miednicy.
Jak zdiagnozować raka endometrium?
Aby wykryć nowotwór, lekarz wykonuje biopsję. Polega ona na usunięciu fragmentu tkanki budującej trzon macicy i zbadaniu jej pod mikroskopem. Jeżeli biopsja wykaże raka, lekarz zleca kolejne badania, w celu określenia stopnia zaawansowania choroby.
Sposoby leczenia
Główne leczenie raka endometrium polega na operacyjnym usunięciu macicy, szyjki macicy, jajników oraz jajowodów. Stosuje się również radioterapię, hormonoterapię i chemioterapię.
Wsparcie w domu
Lekarz onkolog podpowie, w jaki sposób radzić sobie w domu z działaniami niepożądanymi leków i skutkami operacji. Pomoże w tym także zbilansowana dieta, odpowiednio długi wypoczynek i sen sprzyjający regeneracji organizmu. Również ćwiczenia fizyczne mogą skutkować zmniejszeniem działań niepożądanych.
Domowe wspomaganie leczenia obejmuje:
- ograniczenie nudności i wymiotów poprzez dodawanie do posiłków imbiru, mięty i częste żucie gumy,
- ograniczenie biegunki przez spożywanie dużej ilości wody i słonych paluszków,
- ograniczenie zaparć za pośrednictwem zwiększenia ilości błonnika w diecie (w przypadku, gdy dieta nie wpływa na zaparcia, lekarz może zlecić łagodne leki przeczyszczające),
- jeżeli występują problemy ze snem - zalecane są codzienne, regularne ćwiczenia fizyczne i niezmienna pora snu,
- gdy skutkiem leczenia jest ciągłe zmęczenie i brak energii, należy pozwolić organizmowi na odpoczynek, tak długi jak jest to możliwe,
- w sytuacji, gdy terapia powoduje utratę włosów - należy stosować delikatne, najlepiej ziołowe, szampony, które nie będą podrażniać skóry głowy,
- gdy skutkiem terapii jest ból, należy porozmawiać ze swoim lekarzem, który wdroży najskuteczniejsze leczenie przeciwbólowe.