Czym charakteryzuje się WZW?
Każdy z wirusów powodujących WZW może wywoływać inne objawy, rozwija się również w innym czasie. Jednak każdy z nich prowadzi do uszkodzenia komórek wątroby, może również powodować dolegliwości w innych obszarach organizmu. Kiedy występuje ryzyko zakażenia?
Rodzaje
Można rozróżnić pięć typów wirusowego zapalenia wątroby: A, B, C, D i E. W Polsce najczęściej występują trzy pierwsze, a pozostałe są bardzo rzadko spotykane. Typy A i E przenoszone są drogą pokarmową – do zakażenia może dojść przy bezpośrednim lub pośrednim kontaktem z chorym bądź jego odchodami, a także podczas spożywania owoców morza, jak surowe ostrygi.
Z kolei do zarażenia HBV i HCV dochodzi w wyniku kontaktu ze skażonymi przyrządami, które służą do naruszana ciągłości skóry. Zaliczyć można do nich zarówno narzędzia medyczne, jak i te z medycyną niezwiązane, np. używane przez tatuażystów. Ponadto, typem B można zarazić się podczas kontaktów seksualnych; ryzyko takie występuje także dla HCV i HAV, lecz jest dużo mniejsze.
Natomiast typ D nie występuje samodzielnie, ale wyłącznie w połączeniu z B. Zakażenie HDV może wystąpić tylko jednocześnie z HBV lub jako nadkażenie u osoby już chorej na typ B.
Objawy
Zakażeniu WZW mogą towarzyszyć takie objawy, jak żółtaczka (dotykająca w pierwszej kolejności twardówki, a dopiero potem skóry), utrata apetytu, wymioty, ogólne osłabienie, bóle mięśni i stawów, dolegliwości bólowe ze strony wątroby. Jednak objawy te nie są charakterystyczne, w związku z tym do określenia ich przyczyny konieczne jest wykonanie badań diagnostycznych.
Terapia
W leczeniu ostrego wirusowego zapalenia wątroby przede wszystkim wykorzystywany jest wypoczynek i dieta. Jeżeli chory nie odczuwa głodu, nie należy przymuszać go do jedzenia, ale odczekać do momentu, kiedy łaknienie powróci. Wtedy konieczne jest wprowadzenie lekkostrawnej diety, z odpowiednimi proporcjami białka, węglowodanów i tłuszczu. Dodatkowo należy unikać alkoholu.
Jeżeli wirusowe zapalenie wątroby nie przejdzie w formę przewlekłą, chory zazwyczaj powraca do normalnego funkcjonowania po kilku miesiącach od rozpoczęcia terapii.
