Czym charakteryzuje się choroba?
Choroby nerek są groźne, gdyż w ich wyniku zaburzona zostaje funkcja usuwania toksyn z organizmu. Jedną z takich chorób jest odmiedniczkowe zapalenie nerek, które może prowadzić nawet do niewydolności nerek. Jakie są przyczyny i objawy tej choroby?
Powikłanie
Odmiedniczkowe zapalenie nerek jest zwykle powikłaniem zapalenia dolnych dróg moczowych. Obecne tam, odpowiedzialne za dolegliwości bakterie przedostają się moczowodem do nerek, gdzie wywołują stan zapalny. Jest to najczęstszy powód zachorowania; drobnoustroje przedostają się alternatywną drogą do nerek (np. poprzez krew) zazwyczaj tylko u osób, które cierpią na inne choroby przewlekłe albo mają poważne zaburzenia odporności.
Za rozwój schorzenia odpowiadają w znakomitej większości przypadków – ponad 80% - bakterie (najczęściej E. coli, rzadziej gronkowce czy dwoinka rzężączki). Chorobę mogą wywoływać również wirusy, np. wirus opryszczki. Z tego powodu do zarażenia może dojść podczas kontaktów seksualnych. Zdarzają się także przypadki, gdy schorzenie jest wynikiem zakażenia grzybicznego, występuje ono głównie u osób z obniżoną odpornością lub długotrwale cewnikowanych.
Objawy
Najbardziej charakterystycznym objawem odmiedniczkowego zapalenia nerek jest ból w okolicy lędźwiowej. Ból może być jedno- lub dwustronny, o różnym stopniu nasilenia. Dodatkowymi objawami są stan podgorączkowy lub gorączka, dolegliwości ze strony układu pokarmowego, jak bóle brzucha czy nudności, a także częstomocz, ból podczas oddawania moczu bądź krwiomocz. Osoba dotknięta chorobą będzie odczuwać również ból po uderzeniu w okolice lędźwiowe pleców – jest to tzw. objaw Goldflama.
Warto zaznaczyć, że schorzenie może u części osób przebiegać bez żadnych widocznych objawów, aż do czasu, gdy przejdzie w zaawansowane stadium.
Leczenie
Podstawą terapii jest podawanie choremu antybiotyków. Lekarstwa dobierane są w zależności od tego, jaka bakteria odpowiada za rozwój odmiedniczkowego zapalenia nerek. Niekiedy leczenie wspomagane jest środkami przeciwgorączkowymi i przeciwbólowymi. Wskazane jest przyjmowanie dużej ilości płynów. Kuracja trwa zazwyczaj nie dłużej niż 2 tygodnie, a pobyt w szpitalu konieczny jest tylko w ciężkich przypadkach.
