Jak objawia się miastenia rzekomoporaźna?
Miastenia rzekomoporaźna jest rzadko występującą chorobą autoimmunologiczną, prowadzącą do upośledzenia funkcji motorycznych organizmu. Czym charakteryzuje się schorzenie?
Przyczyny i objawy
Miastenia rzekomoporaźna występuje jako następstwo reakcji autoimmunologicznej organizmu. Organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała, atakujące receptory acetylocholiny, utrudniając w ten sposób komunikację między nerwami a mięśniami. Przyczyny powstawania rzeczonej reakcji autoimmunologicznej nie zostały do tej pory poznane, choć uważa się, że pewną rolę w tym procesie może odgrywać grasica.
Głównym objawem miastenii rzekomoporaźnej jest męczliwość mięśni (apokamnoza) – osłabienie mięśni, nasilające się w trakcie powtarzania danej czynności bądź ruchu. Osłabienie to ustępuje po odpoczynku.
Miastenia rzekomoporaźna atakuje zwykle mięśnie gałek ocznych i twarzy, a także te odpowiedzialne za mowę i połykanie, choć może również obejmować inne partie mięśni, np. ulokowane w kończynach. Zależnie od tego, jakie obszary zostały dotknięte chorobą, można wyróżnić takie objawy jak:
- podwójne widzenie,
- zaburzenia mowy,
- opadanie powiek,
- opadanie głowy,
- trudności w połykaniu i gryzieniu,
- uboga mimika twarzy,
- męczliwość przy chodzeniu.
Objawy zwykle narastają powoli, jedynie w niektórych przypadkach rozwój choroby jest nagły.
Warto zaznaczyć, że miastenia rzekomoporaźna dotyka wyłącznie mięśni szkieletowych, zależnych od woli człowieka, natomiast nie obejmuje mięśni gładkich.
Leczenie
Terapia ma na celu zahamowanie rozwoju choroby i złagodzenie występujących objawów. W tym celu wykorzystywane są leki hamujące rozkład acetylocholiny oraz immunopresyjne, które mają za zadanie zniszczenie nieprawidłowych przeciwciał. W nagłych przypadkach stosowana jest plazmafereza, czyli wymiana osocza krwi, a także podawane dożylnie immunoglobiny. Jeżeli natomiast podłoże choroby tkwi w grasicy, jest ona usuwana chirurgicznie, co u części pacjentów skutkuje znaczną poprawą.
