Co może być następstwem guza prolaktynowego?
Guz prolaktynowy jest jednym z najczęściej występujących guzów przysadki. Jest hormonalnie czynny, przez co prowadzi do zaburzeń hormonalnych w organizmie. Jakie są objawy jego działania?
Nieznane przyczyny
Guz prolaktynowy występuje znacznie częściej u kobiet; u mężczyzn pojawia się sporadycznie. Przyczyny jego powstania nie zostały do tej pory poznane – ustalono jedynie, że wytwarza się w wyniku przemiany nowotworowej komórek laktotropowych, jednak nie wiadomo, czym spowodowany jest mechanizm tej zmiany. Sugerowane są uwarunkowania genetyczne.
Hiperprolaktynemia
Guz prolaktynowy prowadzi do hiperprolaktynemii - podwyższonej ilości hormonu zwanego prolaktyną we krwi. Hormon ten jest odpowiedzialny głównie za pobudzanie produkcji mleka u kobiet po porodzie. Warto przy tym zaznaczyć, że jego podwyższone stężenie występuje naturalnie po urodzeniu dziecka, w czasie ciąży, a nawet w sytuacjach stresowych, w związku z czym nie zawsze stanowi o obecności guza prolaktynowego.
Objawy hiperprolaktynemii
Hiperprolaktynemia spowodowana guzem wywołuje u kobiet takie objawy, jak napady gorąca, zaburzenia miesiączkowania czy mlekotok (wyciek mleka u kobiet, które nie karmią piersią ani nie są w ciąży). Natomiast u mężczyzn może pojawić się ginekomastia, zmniejszenie męskiego owłosienia, zmniejszenie masy mięśniowej, zaburzenia potencji. W przypadku obu płci może dojść do utraty płodności i osteoporozy.
Gdy guz uciska
Jeżeli guz prolaktynowy ma średnicę większą niż 1 cm, określa się go terminem makrogruczolaka. Taki guz uciska okoliczne tkanki, przez co wywołuje kolejne objawy. Wśród nich może się znaleźć niedoczynność przysadki, powodująca niedoczynność tarczycy i nadnerczy. Mogą również wystąpić zaburzenie widzenia oraz bóle głowy.
Leczenie
W terapii mikrogruczolaków – guzów o średnicy mniejszej niż 1 cm – możliwe jest zastosowanie leczenia farmakologicznego. Polega ono na zmniejszeniu stężenia prolaktyny we krwi. Umożliwia zatrzymanie rozwoju guza i wywołanie jego remisji. Natomiast jeżeli nowotwór uciska okoliczne tkanki lub z innego powodu nie kwalifikuje się do terapii za pomocą leków, pozostaje jego usunięcie metodami chirurgicznymi.
