Jak rozpoznać grzybicę paznokci?
Grzybica paznokci (łac. tinea unguium) jest najczęstszą postacią grzybicy, będącą przyczyną wizyt w gabinetach lekarskich. Najczęstszymi gatunkami grzybów, które prowadzą do choroby są Trichophyton rubrum i Trichophyton mentagrophytes. Grzybica częściej dotyczy paznokci stóp niż rąk oraz ludzi starszych niż młodszych. Ten ostatni fakt jest często powiązany z zaburzeniami krążenia obwodowego, które częściej występują u osób w starszym wieku.
Jakie są objawy choroby ?
Zmiany koloru paznokci, najczęściej nieregularne. Paznokcie dotknięte grzybicą mogą przyjmować barwę od żółtej, poprzez żółto-brązową do żółto-zielonej. Często powierzchnia płytki paznokciowej jest dodatkowo matowa, pozbawiona naturalnego połysku.
Zmiany struktury paznokci, polegają na zwiększonej ich kruchości, co prowadzi do złamań, pęknięć, kruszenia się paznokci. Może również dochodzić do rozwarstwienia paznokci, a także do oddzielenia się płytki paznokciowej od łożyska paznokcia.
Charakterystyczne dla grzybicy jest nierównomierne zajęcie paznokci, co oznacza, że zajęte chorobą mogą być tylko pojedyncze paznokcie; również nasilenie zmian różni się pomiędzy poszczególnymi płytkami paznokciowymi. Fakt ten ułatwia różnicowanie grzybicy z innymi chorobami paznokci, na przykład z łuszczycą, która zwykle zajmuje wszystkie płytki paznokciowe.
Różnicowanie
Oprócz wspomnianej powyżej łuszczycy, grzybica paznokci powinna być różnicowana z drożdżycą paznokci (zwykle objawia się ropnym stanem zapalnym wałów paznokciowych), zmianami troficznymi (zwykle początkowo zajmują część paznokcia bliższą, a brzeg paznokcia zostaje zajęty później) oraz z liszajem płaskim (któremu towarzyszą zmiany na skórze i błonach śluzowych).
Leczenie grzybicy
Choć grzybica paznokci jest schorzeniem bardzo częstym a współczesna medycyna dysponuje odpowiednimi lekami, leczenie jest długotrwałe, przez co często uciążliwe dla pacjenta. Zasadą leczenia grzybicy paznokci jest stosowanie leków przeciwgrzybiczych zarówno ogólnie - zwykle doustnie, jak i miejscowo w postaci preparatów stosowanych bezpośrednio na płytkę paznokciową.
W leczeniu doustnym stosuje się najczęściej terbinafinę (która jest lekiem z wyboru także u dzieci powyżej drugiego roku życia) oraz itrakonazol.
W leczeniu miejscowym mają zastosowanie między innymi naftyfina lub amorolfina, w postaci lakieru do paznokci, który wymaga systematycznej aplikacji miejscowej w określonych przedziałach czasowych, zgodnie z zaleceniem lekarza dermatologa.
Pomocniczo w leczeniu grzybicy bywają stosowane leki usprawniające krążenia obwodowe (np. pochodne kasztanowca), dzięki którym krew lepiej krąży w naczyniach obwodowych, a działanie antybiotyku stosowanego doustnie jest bardziej efektywne.
