Czym jest przykurcz Dupuytrena?
Choroba Dupuytrena, zwana inaczej przykurczem Dupuytrena, to schorzenie, które prowadzi do upośledzenia sprawności bardzo ważnego narzędzia, jakim jest dłoń. Rozwijająca się częściej u mężczyzn, choroba Dupuytrena może w znacznym stopniu utrudnić codzienne funkcjonowanie.
Jak rozwija się schorzenie?
Choroba Dupuytrena rozwija się najczęściej miedzy 40. a 60. rokiem życia. W jej wyniku dochodzi do powstania przykurczu palców dłoni, najczęściej serdecznego i małego, na skutek bliznowacenia rozcięgna dłoniowego. Na początku pojawiają się zgrubienia, które utrudniają prostowanie palców, lecz chory może w dalszym ciągu swobodnie je zginać. Następnie dochodzi do coraz większego przykurczu palców, a osoba dotknięta schorzeniem traci sprawność dłoni. Nierzadko obu na raz. To prowadzi do problemów nie tylko w życiu zawodowym, ale również codziennym, w sytuacjach, gdy do wykonania danej czynności potrzebna jest cała dłoń.
Nieznane przyczyny
Przyczyny rozwoju choroby nie są znane. Eksperci biorą pod uwagę uwarunkowania genetyczne, gdyż w dużej części przypadków schorzenie jest problemem rodzinnym. Ponadto, niektórzy lekarze wskazują jako podłoże choroby kumulowanie się mikrourazów, co jest przyczyną takich przypadłości, jak np. łokieć tenisisty, lecz na razie nie znaleziono potwierdzenia dla tej teorii. Natomiast w ramach obserwacji ustalono, że zwiększone ryzyko pojawienia się przykurczu Dupuytrena występuje u osób cierpiących na cukrzycę czy epilepsję oraz u tych, którzy nadużywają alkoholu i papierosów.
Szybka terapia
Wiele starszych osób unika leczenia przypadłości. Niesłusznie. Choć podstawowym elementem terapii jest zabieg chirurgiczny, który polega na wycięciu guzków i zmienionych rozcięgien, w rzeczywistości nie wymaga on pobytu w szpitali (najczęściej pobyt trwa nie dłużej niż dobę). A w połączeniu z rehabilitacją pozwala na odzyskanie sprawności dłoni, często całkowitej, zwłaszcza wtedy, gdy choroba zostanie wykryta we wczesnym stadium. I choć zdarzają się nawroty, gdyż nie jest możliwe leczenie przyczynowe, warto poddać się terapii. Najważniejszą odniesioną z niej korzyścią będzie bowiem powrót chorego do normalnego funkcjonowania.
