Choroba Buergera

Zakrzepowo-zarostowe zapalenie naczyń krwionośnych, zwane chorobą Buergera, to przypadłość, która może grozić nawet amputacją kończyn. Dotyka głównie młodych ludzi i w chwili obecnej jest nieuleczalna.

Przyczyny i objawy

Przyczyny powstawiania choroby Buergera nie są znane. Podejrzewa się, że jest to zaburzenie układu immunologicznego, choć niewykluczone jest również zakażenie mikroorganizmami. Wiadomo jednak, że katalizatorem dla powstania schorzenia jest tytoń – aż 95% osób, które zapadają na tę chorobę, pali lub w inny sposób używa tytoniu. Ponadto, czynnikami sprzyjającymi zachorowaniu są m. in. stres, miażdżyca czy uwarunkowania genetyczne.

Warto również zaznaczyć, że choroba ta dotyka głównie młodych mężczyzn pomiędzy 20. a 40. rokiem życia.

Jednym z typowych objawów jest strzelający lub napadowy, nawracający ból w miejscach, w których wystąpiły zmiany w naczyniach krwionośnych. Ból objawia się w głównie podczas wysiłku fizycznego, choćby chodzenia, natomiast ustępuje w trakcie wypoczynku.

Obecne mogą być również zmiany w kolorze skóry – bladość lub zasinienie. W stopach lub podudziach (miejscach, w których najczęściej pojawia się ból) często pojawia się uczucie mrowienia po wystawieniu na zimno.

W skrajnych przypadkach, przy zaawansowanym stadium choroby, mogą wystąpić bolesne owrzodzenia, które trudno się goją, a także martwica tkanek bądź zanik mięśni.

Leczenie i profilaktyka

Najważniejszym działaniem profilaktycznym jest zaprzestanie palenia. W dalszej kolejności należy unikać wystawienia stóp na zimno oraz dbać o chodzenie w wygodnym obuwiu. Ważna jest również prawidłowa dieta, regularny wysiłek fizyczny oraz nie przemęczanie stóp.

Choć choroba ta jest uznawana za nieuleczalną, to jednak jej postęp można znacznie spowolnić. W tym celu stosuje się leczenie farmakologiczne, o ile chory przestał palić, podając głównie leki przeciwzakrzepowe oraz przeciwbólowe.

Możliwe jest również leczenie operacyjne, np. przeszczep naczyń krwionośnych bądź wszczepianie sztucznych. Natomiast w skrajnych przypadkach, jak przy martwicy tkanek, stosowana jest amputacja kończyny.