Czym charakteryzuje się bulimia?
Zaburzenie odżywiania, jakim jest bulimia, pozostaje często niedostrzegane przez bliskich osoby dotkniętej chorobą. To sprawia, że jest bardzo niebezpieczne – zanim zostanie zauważone, organizm chorej osoby może zostać uszkodzony w znacznym stopniu.
Czym jest bulimia?
Bulimia to zaburzenie odżywiania, które jest niejako przeciwieństwem anoreksji. Osoba dotknięta bulimią odczuwa co jakiś czas napady wielkiego głodu, w wyniku którego zjada bardzo duże ilości jedzenia, najczęściej wysokokalorycznego. Robi to w ukryciu, np. w nocy, przez co najbliższe osoby nie są w stanie dostrzec problemu. A po obfitym posiłku, kierowana wyrzutami sumienia rekompensuje sobie przyjęte kalorie. W zależności od tego, w jaki sposób to robi, możemy rozróżnić kilka podtypów choroby.
Bulimia przeczyszczająca
Osoba dotknięta tym typem choroby wywołuje u siebie wymioty bądź spożywa środki przeczyszczające, aby pozbyć się z organizmu nadmiaru kalorii po obfitym posiłku. W konsekwencji podrażnia układ pokarmowy, a przy wymiotach dodatkowo uszkadza szkliwo zębów, co prowadzi do rozwoju próchnicy. Możliwe jest również odwodnienie organizmu.
Bulimia nieprzeczyszczająca
Osoba cierpiąca na tę wersję bulimii po napadzie głodu zaczyna stosować rygorystyczną dietę, znacząco ograniczając ilość przyjmowanych kalorii. W wyniku tego nie dostarcza organizmowi potrzebnych składników odżywczych.
Bulimia sportowa
Bulimia sportowa charakteryzuje się tym, że po napadzie głodu poczucie winy każe jej podejmować się wyczerpujących ćwiczeń fizycznych, co ma na celu spalenie nadmiaru przyjętych kalorii.
Terapia
Schorzenie jest trudne do dostrzeżenia między innymi dlatego, że osoba nim dotknięta ma zazwyczaj prawidłową wagę, mieszczącą się w górnych granicach normy. W związku z tym spora część chorych sama zgłasza się na terapię, gdyż zdają sobie one sprawę, że straciły kontrolę nad jedzeniem i mają na tym punkcie obsesję. Terapia jest również zazwyczaj skuteczniejsza niż w przypadku anorektyczek.
W leczeniu stosuje się niekiedy leki, zwłaszcza jeżeli wraz z bulimią występuje depresja. Natomiast podstawą leczenia jest psychoterapia, obejmująca zarówno same pacjentki, jak i ich rodziny. W jej trakcie chora osoba uczy się odżywiać w sposób prawidłowy i zmienić swoje podejście do jedzenia oraz postrzeganie siebie. Natomiast rodzina jest edukowana w zakresie schorzenia, stając się też wsparciem dla pacjentki.
Samoobserwacja
Jeżeli dostrzegasz u siebie niezdrowe zainteresowanie jedzeniem oraz napady obżarstwa co najmniej kilka razy w tygodniu, nie lekceważ tego. Mimo iż z pozoru bulimia może nie wydawać się groźna, jednak w dłuższej perspektywie prowadzi do wyniszczenia organizmu. Dlatego tak ważne jest szybkie zgłoszenie się po pomoc.
